بررسی اثر آلندرونات سدیم بر آلکالین فسفاتاز مایع شیار لثه ای در بیماران پریودنتیت متوسط مزمن

سابقه و هدف: درمان های شیمیایی با تعدیل کردن پاسخ میزبان به عنوان روش کمکی در درمان پریودنتیت به کار می روند. آلندرونات سدیم یکی از داروهایی است که به این منظور استفاده می شود. از آنجا که تغییرات آلکالین فسفاتاز نیز شاخصی برای سنجش تغییرات متابولیسم استخوان می باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر آلندرونات سدیم بر میزان آلکالین فسفاتاز مایع شیار لثه ای (gcfalp) صورت پذیرفت. مواد و روشها: در این مطالعه تجربی دو سوکور تعداد 24 بیمار (12 مرد و 12 زن با میانگین سنی 35 تا 50 سال) با پریودنتیت متوسط مزمن، مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران طی دوره 6 ماهه، هفته ای یک بار، یک کپسول آلندرونات سدیم یا placebo دریافت کردند. مایع شیار لثه ای از نمونه ها در ابتدای درمان، 3 ماه و 6 ماه بعد بدست آمده، توسط کیت alp و روش اسپکتروفوتومتری مورد بررسی قرار گرفتند. پارامترهای پریودنتال مورد بررسی عمق پروبینگ پاکت (ppd)، ایندکس ژنژیوال (gi) loe and silness و ایندکس پلاک (pi) silness and loe بودند. داده ها توسط آزمون های آماری t، paired t و repeated measurement تحت پردازش قرار گرفتند. یافته ها: میانگین اختلاف جذب نوری gcfalp در گروه مورد طی دوره 6 ماهه (016/0=(p و در گروه شاهد طی دوره 3 ماهه (021/0 =(p معنی دار بود، اما در گروه شاهد 6 ماه بعد نسبت به قبل از درمان معنی دار نبود (292/0=(p، روند تغییرات gcfalp بین دو گروه از نظر آماری معنی دار نبود. میانگین اختلاف pi و gi طی دوره 6 ماهه در هر دو گروه و نیز روند تغییرات ایندکس پلاک در این دوره زمانی بین دو گروه معنی دار بود (به ترتیب 05/0p< و 047/0=(p. اما روند تغییرات gi بین دو گروه معنی دار نبود. نتیجه گیری: استفاده از آلندرونات سدیم به مدت شش ماه سبب بهبود پارامترهای پریودنتال و کاهش gcfalp گردید اما این تغییرات در طول دوره شش ماهه چندان بارز نبود.